Het is alsof de zon
de aarde lijkt te omarmen.
Alsof ze met haar stralen
de bergtoppen wil verwarmen.
Het lijkt net even alsof ze
van de berg kussen stal
en met haar zomerstralen
haar liefde geven zal.
Het is net alsof ze
naar je lacht of je groet.
Wanneer ze dan even is verdwenen
wens je dat je haar gauw weer ontmoet.
Het voelt net als een afscheid
wanneer ze er niet is.
Het ontbreken van haar stralen
die omhelzing, het grootste gemis.
W.R.
Zo onbereikbaar
en toch zo dichtbij
dolende gedachten
leven in stilte, in mij.
Ik voel je energie
zo intens dichtbij
afstand ondenkbaar
je leeft voort in mij.
Je bent zo onbereikbaar
en toch, zo dichtbij
in de kern van mijn gevoel
draag ik je, in mij…
W.R.
๏ฟผ
‘Toen duisternis verdween, kon licht ontstaan’.
W.R.
Foto: internet
Het bovenstaande bericht ingezonden voor een zeswoordverhaal, onderwerp ‘hoop’.
Hoopvolle groeten,
Wendy
Ik herken je
je ogen, je gezicht
wanneer ik naar je kijk
voel ik me even heel licht
ik herken je
je woorden, je lach
ik zie je graag
het liefst elke dag
het is alsof ik mezelf
in jou herken
alsof ik op zoek was
maar al die tijd mezelf ben
het is alsof je mij
heel maakt met jou ‘zijn’
alsof ik in je op ga
in jou verdwijn.
W.R.
Geschreven voor iedereen die een speciaal iemand in zijn/haar leven heeft of gehad. Of juist net heeft ontmoet.
Sommige vriendschappen, ontmoetingen of liefdes zijn net dat beetje extra. Soms weten ze dat en soms ook niet…
Voor die speciale mensen โค๏ธ
Het meisje met de vlechtjes
het tedere kind
mysterie
onderstroom
vang me als ik val
strijders van het licht
het slimme onbewuste
mijn laatste bekentenis
daglicht
leven zonder voorbehoud
de kracht van het nu
Even een andere manier van creeren en schrijven. Gedichtje door gebruik te maken van titels. Leuk om te weten? Het zijn boeken met zeer uiteenlopende verhalen en boodschappen. En toch, zeker de moeite waard gelezen te worden.
Heb jij nog een gouden boekentip?
Graag in commentaar ๐
Fijne avond, Wendy
Vleugellam getemd
gebogen onder het verdriet
vrijheid tegemoet
W.R.
foto: internet
Ik heb je lief
nog veel liever dan
ik je eigenlijk
zeggen kan
ik heb je lief
veel liever dan
ik je liever had
maar niet zeggen kan
ik heb je lief
voor nu, voor even
en nog veel liever
voor het leven.
W.R.
Foto: internet
Duizend kleine lichtjes
fonkelen in de maneschijn
ze lijken daar te dansen
wat hebben ze het er fijn
ze zorgen voor een feestje
zo midden in de nacht
het lijkt zowaar een knipoog
waarvan รฉรฉn naar je lacht
die duizend kleine lichtjes
schitteren wonderschoon
elke nacht opnieuw
’t lijkt soms zo gewoon.
W.R.
โค๏ธ
Foto, internet
Het rumoer en kreten
van al het gemoet, gedaan
onrust in lijf en leden
liefst even stilstaan
het gieren en het tieren
ebde weg in de straten
rust wedergekeerd
verward achtergelaten
verlangend naar die stilte
levert innerlijke strijd
zo kostbaar is het leven
en zo ook de tijd.
W.R.
Foto: eigen beheer
Daar in het kleine moment
vanuit een gedachte ontstaan
door reeds talloze hersenspinsels
bijna verloren gegaan
Een moment van verstilling
de kracht van het zijn
simpelweg de tijd nemen
al is dit soms klein
De kracht van het leven
verborgen als een schat
nimmer uit te leggen
welke waarde dit had
Een moment van wankelen
het daagde me uit
stelde me op de proef
maakte twijfelachtigheden
vanuit het verleden
het greep me aan
belemmerde verder te gaan
tot het moment van bezinning
me in het nu bracht
Vanuit dat moment
plantte ik met zorg, aandacht
zaaide ik met liefde
oogste ik kracht
De kracht van het zijn
W.R.
foto: uit eigen beheer
Bij het vallen van de avond
strijde schemer met het laatste licht
nog enige glimpen aan het oog onttrokken
door deemstering belemmerd zicht
de gure wind ongegeneerd razend
tijdens het schemeren ingetreden
de hunkering naar menselijke warmte
hartstochtelijk in lijf en leden
plots, een moment van bezinning geschiedde
de passen rap, met duisternis op de hielen
de avondklok verried de tijd
alvorens duistere schaduwen vielen.
W.R.
*foto uit eigen beheer
Samen
delen
als ik lig
bescherm je
als ik hoop
ben jij verlangen
als ik droom
ben jij mijn wens
als ik doelloos ben
geef jij richting
als ik me verloren voel
geef jij warmte
als ik eenzaam ben
geef jij gezelschap
wanneer ik
verslagen
struikelend
verlammend
tuimelend
duikend
strompelend
vallend ben
vang jij me dan
als ik val
W.R.
โค๏ธ
Foto: eigen beheer
De woorden vormden niet
ze bleven hangen in het gedruis
communicatieve overuren
neervallend in de ruis
De zinnen werden, losse flodders
ze bleven hangen in de lucht
ongrijpbare gesprekken voerend
meegevoerd in het gerucht
De woorden vormden niet
geen zin, geen klank
ze bleven hangen
smolten samen
als een brok
in mijn keel
W.R.
Een brandend lichtje, klein
in het donkerste van de nacht
het gaf alles, toch verloor het aan kracht
het gaf niet op, brandde lichtjes fijn
hij had aandacht voor al het schoon
des levens, rijpe vruchten
zich enkel in eenzame stilte verzuchten
omringd door de wens van verlangen
te stralen, in eeuwigheid te branden
omvangen door twijfelachtigheden
gevangen door het lot en leden
met liefde gedragen op handen
met moedige stralen ging hij te werk
wierp zich in onontkoombare strijd
ontwikkelde, onthulde zich gedurende tijd
het maakte krachtig en sterk
omgeven door gefluister
straalt hij het felste licht, trots en fier
energiek, vol vertrouwen met plezier
ook in het donkerste duister
W.R.
foto: eigen beheer
Als het kon
zou je dan
al was het
voor even
naar me kijken
met me lachen
al was het
voor even
zou je dan
als je kon
nog eenmaal
een laatste keer
met me dansen
de sterren van de hemel
tot de zon weer opkwam?
W.R.
foto van internet,dank
Langzaam aangekomen
het goudkleurig geritsel
dansend in de wind
W.R.
Dansend in de schittering van het water
Rollend in het groen van plezier
Ogen twinkelend, bonzende harten samen
Opgaand in het spel van puur vertier
Maar voor ik het wist gingen de uren over in dagen
Het naderende einde kwam in het zicht
Iedere dag, elk moment een beetje afscheid
Zachte warme kussen, vederlicht
Sinsdien enig heimwee
Naar de zomer zoete dagen
Lavendelgeur vermengd door herinnering
In het hart meegedragen
Heden zomer dagen,stiekem meer kleur
Vereeuwigd in gedachten
Wanneer de paden stralen raken
Naar de zoete zomers smachten
W.R.
Foto: internet
Langzaam verdwenen
uit het zicht
uit het bestaan
enkel een twinkeling
onbereikbaar
ontastbaar
in de stilte
van de herinnering
W.R.
Achter sluimerende wolken
Nevelig bedekte horizon
Met goud omhulde vergezichten
De glimpen van het seizoen
Omarm de lange lichten
Vrije vogelvluchten
De stralen neervallend
Verlangende harten
Moment van pure verrukking
W.R.
Diep intens geluk
Innigheid met het zijn
Waarachtig groot
Diepgeworteld
Puurheid
Leven met hart en ziel
Dat is nou; verrukgeluk
๐
W.R.
Wiegend op een stevige bries,
verkleurend in ieder seizoen,
vergaan, voor dood achtergelaten,
vanuit de vergetelheid,
plots in al zijn kleur en kracht,
heide van de herinnering.
W.R.
foto: eigen beheer
Ik hield vast
aan wat ik dacht te hebben
wat ik ooit heb gehad
tot ook dat verdween.
W.R.
Ik zie jou
gluur soms even
een twinkeling
als je kijkt
zie je mij?
ik zie jou
dat ene moment
hou ik vast
tot wederzien
W.R.
Wat ik niet wil
en jij niet ziet
is dat kleine beetje
ik noem het maar verdriet.
Wat ik niet wil
is keer op keer
dat kleine nare beetje
van het oude zeer.
Het is
zal blijven
als litteken beklijven
nu en dan verschijnen
nooit geheel verdwijnen
Het is
zal zijn
en altijd een beetje blijven.
W.R.
‘De wereld verholen,
achter de tranen van de natuur,
het mysterie onthuld,
bij zonneschijn getoond.’
W.R.
Wanneer die ene seconde
in het voorbij gaan groeide
waarin de gedachte ontstond
en de liefde immer bloeide
Wanneer dat een moment werd
een moment van teder geluk
het nestelde in de herinnering
tot de herinnering, die ik pluk
Ik schik het dan samen
met wat liefde een tikje vreugd
het vormt een mooi geheel samen
het boeketje van deugd…
W.R.
verdwenen, het ontastbare zuchtje wind
nimmer zichtbaar of te horen
waar in het duister de ferme grip
zich in het donkerste had verloren
daar ontsproot die ene gedachte
de wens zich te ontvouwen
zich vermenigvuldigde met hoop
het intense verlangen, wortelde zich in vertrouwen
het ontstond,
het groeide
gaf moed,
gaf kracht
het is, het mag zijn…
W.R.
Verdriet
Ik zie je tranen
je wanhoop en pijn
je probeert je groot te houden
maar het maakt je nu klein
ik pak je hand
trek je in mijn armen
en houd je stevig vast
je met liefde te verwarmen
je tranen drogen
jouw blik treft het mijn
nog even die knuffel
samen zo, dat voelt fijn.
WR
‘Voor mijn lieve kinderen, in de hoop dat ik jullie altijd troost kan bieden…’ ๐
dansend op water
de wind speelt met groen blad
uit zicht verdwenen
WR
In gedachte, een feestje.
We vieren hem met zijn twee.
We proosten op het leven,
dragen de herinneringen mee.
In gedachte, een feestje.
De dag kan niet stuk.
We vieren het leven.
Dit heet nou, ‘geluk’!
W.R.
wat je niet wilt zien
zal er niet zijn
wat je wilt leren
komt tevoorschijn
W.R.
de eenzame nachten
doorbreken de dag
wat leek te bloeien
langzaam afstervende lach
de avond aangebroken
het gelach gedempt
slechts momenten verwijderd
door de emotie geremd
de eenzame nacht
stilte valt in
tellende de uren
naar een nieuw begin
W.R.
Wanneer de dag niet loopt zoals je had gehoopt, krijgt het precies de wending die het nodig had…
W.R.
